هدف آفرینش چیست؟

آنچه را خدای متعال می آفریند به حسب فرض عقلی یا موجودی است که در لحظه ی وجود،تمام کلمتی را که ممکن است برایش واجب شود.به عبارت دیگر مخلوقات خدا یا مجردند یا مادی و متعلق به ماده.اگر مخلوقی مجرد تام باشد بنا بر فرض عقلی تمام کلمات وجودی را خواهد داشت و دیگر حالت منتظره ای برای او نیست.چنین موجودی مافوق مکان و زمان است، بنابراین تغییر و تحول،انتقال از جایی به جای دیگر و امثال آن در او ممکن نیست.رشد و تکامل و ازدیاد کلمات دراو فرض نمی شود ،هدف وجودی چنین موجودی خارج از او نیست،نمی توان گفت این موجودی که تکامل و رشد ندارد برای چه آفریده شده؟آیا برای کمال دیگری آفریده شده است؟این معقول نیست.

به عبارت دیگر چنین موجودی آفریده می شود برای اینکه رحمت اللهی را دریافت کند  بر حسب مرتبه وجودی اش.دیگر مساله استعداد پیدا کردن  یا شکوفایی استعداد در او مطرح نیست،چون استعدادی ندارد،همه فعلیت است.

ولی اگر موجودی مادی بود ، مادی محض مانند جسمانیات یا مجرد متعلق به ماده مانند نفوس متعلق به بدن، این موجودات هدفی در وجود غیر از اصل وجود دارند یعنی هدف هستی و وجودشان کمالاتی است که کسب می کنند ، در چنین مخلوقاتی می توان گفت خدا اینها را در این ظرف تغییر و تکامل آفریده است  تا به کمالی که لایقش هستند برسند و استعداد فیض بیشتری پیدا کنند ،لیاقت رحمت بیشتری پیدا می کنند.عالمی که ما می شناسیم و با آن سر و کار داریم و به تعبیر قرآن عالمی است جسمانی و مادی که در ظرف مکان و زمان موجود است و دارای تغییر و تحول است،بنابراین ممکن است سوال شود هدف از افرینش اینها غیر از دریافت اصل هستی و رحمت اللهی چیست؟

پاسخ کلی آن این است که آفرینش اینها برای تکامل و استعداد بیشتر است.